Huwag kang magsayang ng panahun kaibigan…hangga’t may pagkakataon ka, gawin mo na!

Batid kong pamilyar ka sa kasabihan na laging nasa huli ang pagsisisi at kung hindi ako nagkakamali napatunayan mo na rin ito sa sarili mong karanasan sa buhay. Hindi po ba?

Hangga’t nandyan pa ang taong mahal mo sa buhay. Sabihin mo sa kanila kung gaano sila ka importante sayo, gaano mo sila kamahal. Kapag nawala kasi yan hindi mo na masasabi sa kanya yung mga bagay na yun. Hindi naman porket sinabing pagmamahal eh sa ibang tao lang na gusto mo. Umpisahan mong mahalin ng husto ang taong bumuhay sayo sa mundo. Ang magulang mo na walang sawang nagmamahal sayo pero madalas tinitaken for granted mo lang ang pagmamahal na ito. Minsan ba hindi mo naisip na swerte ka dahil nababasa mo ang post na to? Hindi dahil ako ang nag post, kundi swerte ka dahil nakakapag internet ka na di tulad ng ibang bata.

Mahalin mo at sabihin mo kung gaano sila kahalaga sa buhay mo. Kapamilya, Kaibigan at kahit na sino pang nagbibigay importansya sayo. Sabihin mo habang buhay pa silang lahat. Madalas nga naman kasing kapag namamatay ang isang tao tsaka lang naglalabasan ang magagandang komento sa kanya. Pero kapag nandyan lang at buhay eh binabalewala at tsaka mo lang malalaman na sobrang halaga nila sa buhay mo.

Minsan napaka ironic ng buhay. Pero kailangan tanggapin ang lahat ng pagsubok na ibinibigay sa atin. Ika nga mahirap sumalubong sa agos ng tubig. Kailangan mo maging flexible sa buhay. Besides, kailangan din naman nating maranasan ang pait o hirap nang sa gayun ay maappreciate natin ang sarap at kaginhawaan ng buhay… Para maging matatag.. Sa sarili at para na rin sa ibang tao.